با گسترش مدارس در جوامع معاصر، فعالان عرصۀ آموزش متوجه شدند که تمام نیازهای دانشآموزان در مدرسه و کلاس درس برطرف نمیشود به همین دلیل مفهوم جدیدی به نام homeroom teacher در جهان مطرح شد. در آثار ادبی بسیاری میتوان معلمانی را دید که بهعنوان homeroom teacher با دانشآموزان ارتباط برقرار میکنند.
homeroom teacher گروهی از معلمها هستند که در کلاس یا دورهای به دانشآموزان دبستانی و دورۀ متوسطۀ اول کمک میکنند تا دانشآموز بتواند به وظایف خود در طول روز عمل کند. در این کلاسها به دانشآموزان فرصت میدهند تا برای روزشان برنامهریزی کنند. علاوه بر این در چنین فضایی مثل مراقبت شبانی عمل میکنند؛ یعنی معلمان و مدیران توصیههای شخصی، اجتماعی یا بهداشتی را ارائه میدهند.
تفاوت معلم دروس تخصصی، معلم خصوصی، مشاور و homeroom teacher
معلم دروس تخصصی معمولا علاوه بر مجوز تدریس در یک یا چند رشته، تحصیلات آکادمیک مرتبط دارد. در حالی که homeroom teacher نیازی به تحصیلات عالی در یک رشتۀ تخصصی ندارد. همچنین نکتۀ مهم این است که وظیفۀ ثبت و نگهداری اطلاعات شخصی دانشآموز بر عهدۀ homeroom teacher است. ارتباط فردی و افزایش مهارتهای اجتماعی را نیز homeroom teacher بر عهده میگیرد. در حالی که معلم خصوصی افزایش نمره یا سطح علمی دانشآموز را در یک حیطۀ تخصصی مثل زیستشناسی یا فیزیک بالا میبرد. ممکن است دانشآموزی به طور همزمان از معلم خصوصی و homeroom teacher استفاده کند. بررسیها نشان داده است دانشآموزانی که از homeroom teacher استفاده میکنند سطح علمی بالاتری نسبت به سایر دانشآموزان دارند. زیرا آنها میدانند چه چیزی را چگونه فراگیرند. همچنین کاستن از استرس و اضطراب و نحوۀ مقابله با مشکلات پیرامون از وظایف homeroom teacher است.
در نگاه حاضر ممکن است این تصور ایجاد شود که homeroom teacher همان مشاور در مدارس است؛ اما homeroom teacher با مشاور مدرسه نیز تفاوتهایی دارد. مثلا مشاور مدارس موظف است بچهها را در ساعات کلاسی و درسی ارزیابی کند؛ ولی homeroom teacher فراتر از آن عمل میکند و با دانشآموزان ارتباط گستردهتری دارد. در واقع به منزلۀ راهنمایی است که او را در مسیر هدایت میکند.
وظایف HOMEROOM TEACHER
وظایف این معلمها در کشورهای مختلف متفاوت تعریف میشود. وظیفۀ اصلی Homeroom teacher مدرسۀ ابتدایی این است که مطمئن شود همۀ دانشآموزان محتوا و مهارتهای اساسی را بیاموزند. این مهارتها ماموریت و اهداف مدرسه است که در هر مقطعی، در طرحهای کاری مدرسه به تفصیل آمده است. Homeroom teacher به دانشآموزان دربارۀ نیازهای آموزشی، شغلی، شخصیتسازی و تقویت بعد اجتماعی کمک میکند. آنها همچنین با والدین و کارکنان مدرسه در ارتباط هستند تا بتوانند مشکلات دانشآموز را با آنها در میان بگذارند. در واقع Homeroom teacher قلب آموزش است. او بهطور مستمر با دانشآموزان در ارتباط است. معمولا کلاسهایی که با Homeroom teacher برگزار میشود، معلم با حدود 10 تا 30 دانشآموز در ارتباط است. اگر مشکلی برای دانشآموز پیش بیاید، اولین ناجی او Homeroom teacher است؛ زیرا Homeroom teacher اولین فردی است که تغییر رفتار دانشآموز را مشاهده میکند. این اتاق باید فضای امنی را برای کودک و نوجوان فراهم کند تا سوالاتی بپرسد که فرصتش را ندارد.
دانشآموزانی که از سرویس homeroom teacher استفاده میکنند
عمدتا دانشآموزانی که تمایل به سرویسهای homeroom دارند خواستار استقلال و عزت نفس بالاتری هستند. همچنین برخی دانشآموزانی که اضطراب بالا، پرخاشگری یا ضعف در مهارتهای دوستیابی دارند به کمک این مربی میتوانند از زندگی خوب اجتماعی و فردی بهرهمند شوند.
بهطور کلی نمیتوان تاریخچهای برای homeroom teacher قائل بود. به معنای امروزی از سال 1642 در مدارس آمریکایی هر دانشآموز به طور مستقل توسط معلم افزایش یافت. به گفتۀ محققان ابداع روش استفاده از Homeroom teacher به چین برمیگردد. (2) در سیستم آموزشی چین چون فرصت یادگیری بهطور کامل در مدرسه فراهم نمیشد، Homeroom teacher به 10 الی 30 نفر در خانه تدریس میکردند. به این صورت که دانشآموزان پس از مدرسه دور هم جمع میشدند و تکالیفشان را انجام میدادند. با افزایش جمعیت، کنترل و مدیریت دانشآموزان دشوار شد. در دهۀ 1800 با استقرار تفکر جدید در آمریکا مشاهدات فردبهفرد توسط معلم افزایش پیدا کرد. در قرن بیستم تغییرات اساسی در نظارت بر مدارس به وجود آمد. با ایجاد پرسشنامههایی معلمان بر شخصیت و روحیۀ دانشآموزان تمرکز کردند.
Home room دیگر تنها مکانی برای حضور دانشآموزان و صحبت با دوستان نیست. Home roomبه محلی تبدیل شده است که دانشآموزان میتوانند روز خود را در یک پایگاه خانگی امن و حمایتی شروع کنند و به پایان برسانند. معلمان میتوانند برای آشنایی با دانشآموزان خود وقت بگذارند و میتوانند راهنمایی و اطلاعاتی را ارائه دهند تا به آنها کمک کند تا در روز حرکت کنند.
در سال 1929 که برای توصیف استفاده شد بی توجهی و توجه دانشآموزان آی تی اظهار داشت که «یک ناظر آرام با کمک یک ساعت و یک خط کش میزان تمرکز دانشآموزان را بسنجید. در واقع این اولین جرقه برای معلمان در خانه بود. در طول جنگ جهانی دوم کمبود شجاعت، امید و مسائل روانشناختی در دانشآموزان به وفور دیده میشد به همین علت در طول جنگ جهانی دوم و پس از آن استفاده از معلمان در خانه در انگلستان و روسیه نیز افزایش یافت. وبدین ترتیب به نوع جدیدی از آموزش تبدیل شد..
در دورۀ پس از کرونا نیز homeroom teacher به طور مجازی و عمدتا از طریق اپلیکیشنهایی مانند واتساپ و زوم با دانشآموزان در ارتباط هستند.